Verdieping brengt verlichting
Soms vragen mensen me wel eens, wat ik voor werk doe. Dat vind ik nog niet altijd even makkelijk uit te leggen. Meestal zeg ik zoiets als: ‘bewustwording van gedrag en daaraan iets veranderen’. En als me dan om een toelichting wordt gevraagd, dan vertel ik, dat soms bepaald gedrag niet handig is om te bereiken wat iemand nou juist graag wil. En dat iemand dat gedrag dan kan veranderen.
Als mensen dan nieuwsgierig zijn, dan kom ik wel eens terecht bij Systemisch Werken. Ik vertel dan iets over het opdoen van ervaringen, en dat we die ervaringen ergens in ons lichaam opslaan. Dat is informatie, die we ook wel aanduiden als ons ‘weten’. En dat mensen begeleid kunnen worden met behulp van dat weten. Dat we daar bij kunnen, ook al is de ervaring lang geleden gebeurd. Soms niet eens in het eigen leven. Ja, wonderlijk. Maar ook feitelijk. Die gevoelens kunnen van grote invloed zijn voor keuzen die we maken in ons gedrag.
En dan reageren mensen nog wel eens in de trant van: ‘Poe, nou, knap hoor. Daar moet je je wel echt in verdiepen. Is dat niet zwaar?’
Nee, dat is niet zwaar. Integendeel. Als iets me is gebleken, dan is het wel dat verdieping verlichting kan brengen.
Als we ons verdiepen in de vraag wat maakt dat we doen wat we doen, dan komen we er niet zelden achter, dat we iets aan het doen zijn dat niet bij ons past. Dat we een taak op ons hebben genomen die niet van ons is. Vaak uit loyaliteit. Hoe liefdevol ook bedoeld, het helpt niet als iemand het lot van een ander gaat dragen. Meeleven is heel fijn. Overnemen is te veel.
De zwaarte die we ontmoeten gaat er vaak over, dat we iets hebben overgenomen wat nu eenmaal niet bij ons hoort. Vanuit de beste intenties overigens. Als we die oneigenlijke taak kunnen loslaten, of overlaten aan degene bij wie het hoort, dan brengt ons dat dus een verlichting. En wat nog meer blijkt: degene voor wie we het deden is opgelucht, dat hij of zij de eigen taak terug heeft gekregen. We kunnen ons immers juist bezwaard voelen, als een ander iets doet, wat we zelf te doen hebben. En dan bedoel ik niet, dat we geen hulp zouden kunnen vragen. En natuurlijk is het prachtig dat mensen elkaar helpen! De last van de ander te zien en te vragen of het oké is om steun te bieden. Dat is prachtig! En dit vraagt afstemming. Contact.
Zo brengt verdieping dus verlichting.
Gisteravond tijdens de opstellingenavond ontstond er ineens veel plezier. In mini-opstellingen stonden deelnemers pogingen te doen om in contact te komen met hun verlangen. De één peinzend. De ander de kat uit de boom kijkend. Weer een ander ergens omheen lopend. Allerlei gedachten kronkelden door de zaal. Ik vroeg, of er iemand al een teug adem tot zich had genomen. Er ging een golf van ontspanning door de zaal. Een grinnik. Een brede lach. Het werkte aanstekelijk. De verbijstering over hoe we ons met onze gedachten kunnen vastzetten en als je het meest basale even doet, ademen, hoe snel dat dan tot plezier leidt. Ademen! Het brengt verdieping in het contact met je lichaam. En dat brengt verlichting.
Hoe kan het toch, dat ik mijn werk soms moeilijk vind om uit te leggen? Hahahaha. Mocht je je willen verdiepen dan graag tot ziens op 20 September bij de volgende opstellingenavond!
