Spiegelingen
Het mysterie dat zich ophoudt in de relatie ouder – kind heeft me 7 jaar bezig gehouden. Binnenkort komt mijn boek erover uit.
Zeven jaren om zeven keer te schrijven en te herschrijven. Dat was nodig.
Wat ben ik op mijn overtuigingen gestuit! Ik heb er schrijvend en herschrijvend veel van geleerd. En ik heb ontzettend veel respect opgedaan voor schrijvers!
Ik kan echt veel vertellen over het proces dat ik al schrijvend heb meegemaakt. Voor nu wil ik het laten bij de titel: Spiegelingen.
Die titel diende zich helemaal aan het einde van die 7 jaar aan. Al die tijd wist ik dat het moest gaan over de relatie ouder – kind, over opvoeden, over systemische ordeningen. Maar steeds merkte ik, dat een titel die ik had bedacht, de lading net niet dekte. Het is ook best een vraag natuurlijk: Geef nou eens in 1 woord aan waar je boek over gaat. De reikwijdte van het onderwerp is ook zo groot!
Soms ligt het zo voor je voeten. Letterlijk! De spiegelingen die ik heb gefotografeerd en waarvan ik een serie elders op deze site heb opgenomen, ook die lagen stuk voor stuk aan mijn voeten.
Spiegelingen zijn uitzichten, die er slechts een kort moment zijn. Dan verandert er al weer iets. Spiegelingen vervelen daardoor nooit. Er is altijd weer ruimte voor een nieuw uitzicht.
Een kind spiegelt iets van de ouder terug. Dat staat als een paal boven water. De vraag is, of jij als ouder, opvoeder, of begeleider het ziet. Is er ruimte voor een nieuw inzicht?
Wat het kind spiegelt, is niet een waarheid. Als we dat zouden zeggen, leggen we het kind een te grote verwachting op. Het kind spiegelt iets, soms waar het zich om verwondert of verbaast en soms waar het gewoon blij mee is.
Spiegelingen tonen dualiteiten die we in het leven kunnen ontmoeten. Groot en klein. Daar en hier. Ver weg en dicht bij. En zo vele meer. Door de rimpelingen in het leven op aarde zijn het geen perfecte spiegels, maar weergaven die de dynamiek van het leven insluiten. Als we er een moment bij stil staan, kunnen we er een voortgaande beweging in waarnemen en soms in een glimp iets van de samenhang der dingen.
Toen het woord Spiegelingen zich aandiende, wist ik meteen: Dit is hem! Spiegelingen komen en gaan. Dat is waar de beweging van het kind over gaat. En dat betreft dus ons allen!
De laatste versie met correcties is nu naar de drukker toe. Dat is best een vreemde gewaarwording. Nu gaat iemand anders met mijn boek … Ja, inderdaad. ‘Het laten gaan’ grijpt aan op ‘het laten komen’.
Binnenkort gaan we het vieren!
