Systemisch werken | infobulletin

Het perspectief van de grens is verbinding

We bestaan, omdat er verbinding is. Het kind komt in het leven, doordat de ouders zich hebben verbonden. Het kind is verbonden met de ouders. Dat is niet de vraag. Het is eenvoudig een feit. Zonder verbinding is er geen bestaan.

De zoektocht naar de verbinding gaat in het leven over de zoektocht naar de grenzen. De zoektocht naar de verbinding heeft tot doel om voeding te vinden. De manier waarop we zoeken, is contact maken, in welke vorm dan ook.

De grens markeert de verbinding. De grens is de bevestiging van verbinding. Hoezeer we in het dagelijks leven ook kunnen tegenkomen dat er grenzen zijn, het zegt vooreerst iets over hoe we omgaan met de verbinding die er (nu eenmaal) is.

Leven op aarde vraagt om de grenzen in acht te nemen. Grenzen stellen is nodig, omdat er een verbinding is. Als de verbinding er niet zou zijn, dan zouden we ook geen grenzen hoeven stellen. Begrenzen zonder verbinding dient geen enkele functie. Zonder verbinding is er immers geen raakvlak. De grens ligt precies daar, waar de verbinding is.
De grens bevestigt dat er een verbinding is. En omdat er een verbinding is, hebben we het nodig om de eigen plek en ruimte te kunnen bepalen om het eigen leven te kunnen leven. De kernboodschap die we hieruit kunnen opmaken is, dat er een verbinding is en dat we – gegeven die verbinding – de grenzen, de voorwaarden die we in het leven ontmoeten, mogen onderzoeken om op een ordelijke wijze aan het leven te kunnen deelnemen.

Hieruit vloeit voort, dat er onderscheid kan worden gemaakt tussen deelnemen en verbonden zijn. Deelnemen is een actie, een daad, een beweging. Verbonden zijn is een staat van zijn. Daardoor kunnen we de volgorde nemen van wat er eerst is en wat daarna: eerst is er de verbinding waaruit vervolgens het deelnemen volgt. Als we die volgorde omdraaien ontstaat de verwarring, dat we door aan te nemen en door te geven ons zouden verbinden. Dat we iets zouden moeten doen om ons te verbinden. Dan zou er een voorwaarde gekoppeld zijn aan de verbinding. Het is precies andersom. We zijn verbonden en omdat we zijn verbonden, zoeken we naar de grenzen om af te bakenen wat  onze eigen plek, eigen ruimte, eigen beweging en eigen bestemming is. Dat doen we ieder van ons voor onszelf. En daarmee bieden we de ander ook precies dat.

Openstaan voor de verbinding die er onvoorwaardelijk is levert op, dat we liefde toelaten. Liefde is een voedende energie, die door de verbinding stroomt, waardoor het leven geleefd kan worden. Om het met een technisch voorbeeld te illustreren: De verbinding is als het ware de infrastructuur, de stroomkabel, waar de energie doorheen stroomt. De kabel ligt er. Openstaan voor de kabel levert op, dat je de energie die door de kabel loopt kunt benutten om een lamp te laten branden. Liefde is voeding, waardoor het kind in het leven kan komen en op voeding gebracht kan worden.

Agenda voor Systemisch Werken in opleidingen, trainingen, workshops: