Eren van de historie
Mensen groeien op in een wereld waarin niet alles ideaal is, soms zelfs verre van dat. Van kleins af aan leren mensenkinderen om in een onvolmaakte situatie te overleven. Dit overleven vraagt om bepaalde gedragspatronen aan te houden. Die gedragspatronen geven we – veelal ongemerkt en onbewust – van generatie op generatie door. En dat kan er toe leiden, dat generaties later een gedragspatroon wordt herhaald, terwijl de feitelijke situatie in het leven daar niet meer om vraagt. Er bestaat geen behoefte meer aan dat patroon.
Kinderen die zich verzetten tegen iets in de opvoeding, kunnen dit soms doen vanuit een – soms onbewust – innerlijk weten, dat het patroon van de ouder niet bij het leven van het kind past. Het patroon dient niet meer. De vraag is, of de ouder van het kind dit nog kan horen. Staat de ouder open voor wat het kind in hem of haar wakker roept? Een ouder die op een ‘oud’ patroon wordt gewezen, kan zich erop aangevallen voelen. Terwijl de ouder het oude patroon wellicht alleen maar heeft herhaald uit (diepe) loyaliteit aan de eigen ouders.
Door het patroon te volgen, kan de mens overleven. Afkeuren van het patroon doet onrecht aan de intentie ervan. En dat is een pijnlijk misverstand. Pijnlijk is dan vooral, dat de voorgaande generaties niet geëerd worden in wat zij hebben betekend voor het leven nu. Zonder de historie te eren, wijzen we onze wortels af waardoor wij zijn gevoed. Zonder die voeding waren we er niet eens geweest. Door te overleven voert een mens de strijd om in het leven te blijven.
Eer het patroon! Wees dankbaar voor het aangeleerd hebben van het patroon. Keur het patroon dus niet af! Ontken het patroon ook niet. Ook degene die heeft geleerd, dat er meer keuzen in het leven te maken zijn dan het ‘automatisch’ handelen conform het patroon, ontmoet zichzelf steeds opnieuw in datzelfde patroon. Het patroon is in feite een handelingsstrategie die we ons hebben aangeleerd, als reactie op een diep(er) liggend levensthema.
Om te kunnen leren van onze historie, zullen we die eerst moeten toelaten, anders kunnen we niet zien wat we missen. Eren gaat vooraf aan leren. En dan ontstaat de ruimte om aan de historie te laten wat daar thuis hoort en kunnen we een patroon doorbreken. Dan geldt: ‘Wie zijn historie kent, hoeft die niet te herhalen’.
