Hartelijke ongelijkheid!
We worden er echt niet beter van, als we allemaal gelijk zijn. Het wordt volgens mij vooral heel saai dan. Het verschil maken lukt niet. Elkaar aanvullen gaat niet. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Gelijkheid is volgens mij grote onzin! Gelijkheid zie ik meer als een gemaskerde ongelijkheid. We mogen er dan niet voor uitkomen, dat we ongelijk zijn. En wat zet dát mensen in de klem! Gelijkheid zet vast. Zonder ongelijkheid gaat de beweging eruit.
Ongelijkheid kan natuurlijk ook flink vast zetten. Uit onvrede, of uit onmacht. Iets moet dan nodig anders, maar dat lukt (nog) niet. Hoe dan ook: ongelijkheid wil ons aanzetten te bewegen.
Maar hoe is dat met gelijkheid? Iedere beweging – ook als er gelijkheid zou bestaan – zorgt voor ongelijkheid. Zelfs synchroon -zwemmers bewegen in hun perfect uitgevoerde bewegingen ongelijk. Iemand is namelijk voor en iemand anders achter. Of iemand is rechts en iemand anders links. Of boven en onder. Enzovoorts. En dat maakt wel iets uit: de golfbewegingen die het water maakt, het geluid dat anders klinkt op een andere plek, de lichtval … Waar je ten opzichte van de ander bent, het maakt de beweging toch anders.
Ieder heeft een eigen plek. En dat maakt ieders uitgangspositie anders. Ongelijk dus.
Gelijkheid doet ons zoeken naar het onderscheid. Vraag het maar aan tweelingen: Wie is de oudste van de twee?
Ongelijkheid is nodig voor het leven. Voor eigenheid. Voor aard. Voor orde. En ja, voor het doorgeven van het leven zelf. En intussen laat gelijkwaardigheid ons toe met al onze ongelijkheid.
Ik wens ieder de komende zomer hartelijke ongelijkheid toe!
(De meeste mensen noemen dat geluk.)
Geluk
Hoe kan mijn gelijk
Jou jouw geluk ooit brengen
Hoe kan jouw gelijk
Mij mijn geluk ooit brengen
Ons gelijk is ongelijk
En dat is ons geluk
Laat ons bewegen in ons gelijk
En ons geluk ons brengen
