Doorgeven, een begrip om even bij stil te staan
In alle dynamiek die het leven kan voorhouden is het voor mij wel eens nodig om even stil te staan. Een keer vroeg ik me daarbij af, waar het me nou toch allemaal om te doen is! De vraag viel me te binnen: Wat wil ik nou eigenlijk doorgeven?
Zo stond ik stil bij het begrip doorgeven, dat heel dynamisch van aard is. Opmerkelijk, vond ik dat.
Wat me te binnen viel, was dit.
Doorgeven veronderstelt, dat iets dat is ontvangen niet moet blijven waar het terecht is gekomen, maar dat het verder moet.
Doorgeven veronderstelt dat iets niet leidt tot iemands exclusieve ‘eigendom’, maar dat de bedoeling is dat het (uit)gedeeld wordt.
Doorgeven veronderstelt een dynamisch proces, niet een statische status quo.
Doorgeven veronderstelt, dat iets dat is doorgegeven vervolgens wordt doorgegeven.
Doorgeven brengt de relatie tot de ander onder de aandacht.
Doorgeven duidt op ‘nemen’ en ‘geven’ in gelijkwaardig, dat voorbij gaat aan enige norm of voorwaarde over gelijkheid. De betekenis van doorgeven is, dat een gever en een nemer juist hun ongelijkheid nodig hebben in hun onderlinge relatie.
Doorgeven is de essentie waardoor het leven geleefd kan worden. In alles dat een mens doorgeeft, stroomt het leven.
En het kwam vervolgens in me op, dat dit alles precies zo geldt voor aannemen. Dat ontroerde me.
Toen gaf ik mezelf een antwoord: Wat ik wil doorgeven is liefde.
