Beschikbaarheid
“Ben je er morgen?” vroeg ik iemand. “Ja, morgen ben ik aanwezig” was het antwoord. Toen ik haar de volgende dag opzocht, zei ze me dat ze geen gelegenheid had om met me af te stemmen. Ik baalde ervan. Ik leerde ervan, dat aanwezigheid iets anders is als beschikbaarheid.
“Ben je er morgen?” vroeg iemand mij. Voordat ik het goed bij mezelf had nagegaan, had ik al ‘Ja’ geantwoord. En vervolgens voelde ik me verplicht om deze afspraak na te komen. Ik ben dan wel aanwezig, maar ik ben tegelijk niet beschikbaar. Daarmee doe ik mezelf en de ander tekort.
Toen mijn dochter me vroeg of ik maandag thuis was om op mijn kleinzoon te passen, had ik ook ‘Ja’ geantwoord. Ik ben graag beschikbaar voor mijn kleinkind. Als opa hoef ik niet per se iets te doen, als ik er maar ben. Dat is in de rol van papa toch anders. In die rol heb ik een taak en een verantwoordelijkheid om te voorzien in de benodigdheden van het leven voor het gezin. Als er iets nodig is, dan krijgt mijn beschikbaarheid even geen prioriteit. Mijn afwezigheid is daarvoor zelfs nodig.
Toen mijn dochter mijn kleinzoon kwam brengen, zette ze een flinke tas op tafel en zei: “Papa, hier is het fruithapje …, en hij moet een boterham bij de lunch …, en daarna moet hij wel een dutje doen …, en hij moet een schone luier voordat hij in bed gestopt wordt …, één dekentje is wel genoeg als hij deze slaapzak aan krijgt, maar dan zonder mouwen hoor! … Als je hem wakker maakt, laat hem dan eerst even aan het licht wennen ….”
Ik hoorde mijn dochter aan, probeerde de vele aanwijzingen te onthouden en zag in, dat me dat niet helemaal zou gaan lukken. Ik besloot, dat ik het oppassen op mijn manier zou doen. Ik liet mijn kleinzoon spelen met blokken en we maakten samen een puzzel. Toen hij moe begon te worden nam ik hem op schoot en vertelde hem een verhaaltje over de reus. En ik maakte een selfie van ons samen. Terwijl hij limonade dronk, bewonderde ik hoe snel en veel hij die ochtend had geleerd, over de puzzelstukken, over de personages in het verhaal, over de knopjes op mijn smartphone en over nog veel meer. En ik verheugde me er al op, dat ik in de komende dagen nog wel iets zou terug horen van mijn dochter. “Pap, weet je wat hij ineens zei …” Dat is dan vaak voor haar net zo’n leuke verrassing als voor mij.
Ik deed al met al dingen die mijn dochter me niet had verteld. En ja, ik had hem dit keer wel op tijd naar bed gebracht en ik had hem zijn fruithapje gegeven. Alleen was ik vergeten om de knuffel in bed te leggen. Maar ach, hij had goed geslapen. Toen ik hem weer wakker kwam maken, zei hij: “Dag opa!” Hij hoefde niet te wennen aan het licht. Ik had per ongeluk de gordijnen open gelaten.
Ik vind het fijn om als opa beschikbaar te zijn. Voor mijn kleinzoon is dat ook fijn. En ja, ook voor mijn kinderen is het fijn, druk als ze het soms hebben met het zorgen voor de benodigdheden van het leven.
In het beschikbaar zijn, valt veel weg van wat zo nodig moet gebeuren. Wat hoe dan ook over blijft is: ‘Ik ben er voor je.’
